ข้าวเคยได้ยินเรื่องคล้ายๆ ทำนองนี้ด้วยค่ะพี่ราชา แต่รายละเอียดปลีกย่อยต่างกันนิดหน่อย  คือ นักบินอวกาศของนาซามีปัญหาไม่สามารถใข้ปากกาเขียนหรือบันทึกเหตุการณ์จำเป็นอะไรต่างๆ ได้บนยานอวกาศด้วยสภาพไร้น้ำหนัก  เมื่อกลับลงมาก็รายงานนาซา  นาซาเลยระดมนักวิทยาศาสตร์ ลงทุนและทดลองการสร้างปากกาที่สามารถเขียนในสภาวะไร้น้ำหนักได้  นักวิจัยของนาซาก็ถูกระดมมาเป็นการใหญ่เพื่อประดิษฐ์ปากกาตัวใหม่นี้  บ้านช่องไม่ได้กลับเป็นเดือนๆ   จนภรรยาที่บ้านทนไม่ไหวว่านาซาทดลองอะไรกันถึงได้กัก "ซ้ามี" เอาไว้เป็นเดือนๆ อย่างนี้  เลยโทรไปถามที่นาซา ก็ได้รับคำตอบจากเจ้าหน้าที่ว่า  บรรดา"ซ้ามี" ทั้งหลายนี่กำลังหน้าดำคร่ำเครียดประดิษฐ์ปากกาพิเศษที่สามารถเขียนได้ในสภาวะไร้น้ำหนักในอวกาศ  ด้วยความสงสัยฝ่ายภรรยาเลยถามกลับมาว่า "แล้วทำไมไม่ใช้ดินสอล่ะคะ?"

เรื่องก็เอวังด้วยประการละฉะนี้แล

ขวัญข้าว ข่าน

     ก็ฟังเรื่องเล่าจากเพื่อนๆๆมาว่า...ในองค์การนาซ่า...เขาเลื่อมใสศานาพุทธกันนะคะก็ไม่เคยได้อ่านพบหลักฐานที่ไหน..

     แต่พี่แดงรู้เรื่องไอสไตล์...นักวิทยาศาตร์ชื่อดังจากสมัยเรียนมัธยม..จากนั้นก็จากหนังสือ  รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้วของนักเขียนพรอนงค์  นิยมค้า...และรู้จากอาจารย์ที่มาอบรมให้ที่ทำงานและพูดถึงเรื่อง  องค์ความรู้ และอาจารย์ท่านจะพูดถึงไอสไตล์และอาจารย์ถามพี่แดงเกี่ยวกับเนื้อหาการอบรมพี่แดงเลยถามเกี่ยวกับไอสไตล์กับศาสนาเพราะมีบางอย่างเกี่ยวเนื่องกัน...อาจารย์เล่าว่าไอสไตล์เลื่อมใสศาสนาพุทธ

     และเวลาใกล้เคียงกันพี่แดงเห็นหนังสือเกี่ยวกับไอสไตล์จึงซื้อมาไว้ให้น้องยีน....ในหนังสือเขาเล่าถึงบ้างว่าไอสไตล์แรกๆๆค่อนข้างจะต่อต้านศาสนา...เพราะเขาเป็นนักวิทยาศาตร์เขาจึงเริ่มลงมือหาข้อพิสูจน์...ว่าไม่ไปด้วยกันได้....แต่ไปๆๆมาๆๆเขากลายเป็นนักศาสนาได้อย่างดีมาก....เขาเล่าในนั้นพี่แดงได้อ่านเองด้วยว่า...ศาสนาพุทธเป็นศาสนาเดียวที่เป็นวิทยาศาตร์...และคล้ายกับศาสนาในอนาคตของชาวโลกในอนาคตมาก...

     ท่านอาจารย์ทางศาสนาพุทธคือท่านพุทธาสและอีกหลายท่านจะกล่าวเสมอว่าเป็นศาสนาที่เหนือกว่าวิทยาศาตร์....

     ท่านพุทธทาสพี่แดงรู้จักท่านจากหนังสือคู่มือมนุษย์...ตอนที่พี่แดงเรียนต่อเนื่องที่ศาลายา....อาจารย์ผู้หญิงท่านนึงจะพูดถึงอยู่เป็นประจำเรื่องหนังสือคู่มือมนุษย์พี่แดง..มักเป็นคนที่ขี้สงสัย...ถ้าได้ยินแล้วต้องรู้จักด้วย....จึงได้หามาอ่าน....ศีลข้อ 1.พี่แดงได้จากอาจารย์พุทธทาสเพราะอ่านหนังสือท่าน...ท่านบอกว่าให้เริ่มจากยุง...ถ้ายุงกัดไห้ไล่ไปอย่าตบยุง....พี่แดงหัดวันแรกตัวสั่นเลยเพราะความโกรธที่เขากัดเรา...แต่หัดไปไม่นานประมาณ 1 - 2 วันก็สามารถไม่ตบยุงได้...แล้วสัตว์อื่นๆๆก็จะเป็นการปฏิบัติได้อย่างอัตโนมัติ...นอกจากที่ตายจากเราไม่เจตนาก็จะมีบ้างแต่ท่านว่าไม่ถือเป็นบาป...แต่ความอาฆาตของเขาอาจจะมีเพราะเขาขาดความรู้เรื่องกฏแห่งกรรมก็...จะเป็นเหตุให้เราลำบากอยู่เราก็ต้องเข้าใจและหมั่นแผ่เมตตาให้ตัวเราและสรรพสัตว์อยู่เสมอเผื่อว่าเขาได้รับแล้วเขามีความสุขเขาอาจจะอโหสิกรรมให้เราได้...หนักอาจจะเป็นเบาหรืออาจจะไม่มีเวรต่อกันอีเลยก็ได้....

   ส่วนท่างด้านสมาธิหนังสือท่านพุทธทาส...พี่แดงยังไม่สามารถ....จนมีพี่คนนึงและนำแนวพระป่าของท่านอาจารย์มหาบัว พี่แดงได้หนังสือมาอ่านและเริ่มทำสมาธิเป็น...แต่ยังไม่เก่งนะคะน้องๆๆ....พี่แดงแค่นำมาใช้แค่นั้น...

   และตั้งแต่ปี 2520 พี่แดงอยู่ป.2 พี่แดงได้อ่านหนังสือประวัติท่านอาจารย์ฝั้น อาจาโรจากวันพระราชทานเพลิงศพของท่าน....พ่อพี่แดงถือมาไว้ที่บ้าน...พี่แดงชอบอ่านหนังสือก็เลยเริ่มรู้มาเรื่อย....และต้องมีเหตุอยู่ว่าก่อนที่จะเห็นหนังสือพี่แดงได้เห็นสิ่งที่ไม่ใช่เราอยู่บนต้นไม้....หนังสือท่านอาจารย์ฝั้นและท่านอื่นๆๆก็มักจะกล่าวถึงสิ่งเหล่านั้น..พี่แดงก็เหมือนว่าก็มีคนเห็นเหมือนเราก็ดีใจ....แต่นั้นมาพีแดงไม่เห็นอีกและไม่อยากเห็นด้วยเพราะกลัวสุดขีด......เลย....

    และครูประจำชั้นของพี่แดงเขาลาไปอบรมนานเหมือนกัน...ก็เลยฝากนักเรียนไว้กะครูท่านนึง..ท่านจบมาทางด้านบวชเรียนแล้วมาเป็นครู...คุณครูท่านนั้นก็จะเล่าเรื่องพุทธศานาได้น่าสนใจมากๆ ....