แทบจะเรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ออกมาจากโรงหนังด้วยความรู้สึกแบบแปลกๆ ความรู้สึกบางอย่างที่เรียกได้ว่าแทบจะลืมไปจนหมดจากการใช้ชีวิตท่ามกลางเมืองใหญ่... ตลอดทางที่ออกจากโรงหนังและกลับบ้าน ไม่ว่าจะเดิน หรือระหว่างนั่งรถไป ในหัวกลับคิดถึงแต่ความรู้สึกนั้นที่ได้มานั้นไม่ยอมจางหาย SWADES ได้มอบบางสิ่งที่นอกเหนือจากความสนุกสนาน ความซาบซึ้ง หรือความปลื้มปิติใดๆ SWADES ไม่ใช่หนังแอคชั่นมันสุดขั้ว และทั้งไม่ใช่หนังรักที่แสนซาบซึ้งตรึงใจ ไม่ใช่หนังตลกที่นำมาซึ่งความสนุกสนานสำราญใจ แต่ก็ไม่ใช่หนังที่น่าเบื่อจนดูแล้วคิดว่าไม่ได้อะไรกลับไป หาก SWADES กลับทำให้เราคิดถึงบางอย่างในมุมที่ต่างออกไป ความรู้สึกที่ทำให้เรามองพื้นดินที่ย่างเหยียบ หรือมองท้องฟ้าที่คุ้มกายในความหมายที่ต่างไปจากเดิมอย่างมากมาย ทำให้เรารู้สึกถึงความหมายของ บ้าน แผ่นดิน ผู้คน อากาศ ทุ่งหญ้า แม่น้ำ หรือแม้แต่เม็ดทราย... 

         SWADES ไม่ใช่หนังที่บอกเล่าวีรกรรมอันกล้าหาญชาญชัย ของวีรชนในอดีตที่ต่อสู้เพื่อให้เราได้มาซึ่ง “ผืนดิน” แต่อย่างใด แต่กลับบอกเล่าถึงวีรกรรมที่สามารถก่อร่างสร้างขึ้นด้วยมือของเรา มือของผู้คนในปัจจุบัน วีรกรรมที่ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่ปานใด หรือเล็กน้อยสักเพียงไหน แต่ก็เป็นสิ่งซึ่งผู้คนได้ทำคุณให้แก่ “แผ่นดิน” ที่ตนเหยียบย่างย่ำยืนอยู่นั้น ให้เจริญรุ่งเรือง เติบโต และงอกงาม เพื่อลูก เพื่อหลาน เพื่ออนาคตในกาลต่อไป 

         หากคุณจากบ้านมาอยู่ในแดนไกล SWADES เปรียบดังจดหมายฉบับหนึ่ง ซึ่งบอกเล่าแก่คุณถึง “บ้าน” ที่คุณจากมา เล่าถึงสายลม และผู้คน ด้วยถ้อยคำและน้ำเสียงที่คุ้นเคย ร้องเรียกและเพรียกหาให้คุณ “หวนคืนสู่บ้าน” แต่ถ้าคุณเรียกแผ่นดินที่ยืนอยู่ว่าบ้าน SWADES ก็คือสารที่บอกให้คุณรู้ว่าบ้านนั้นจะเป็นสุขได้อย่างไร ตามความหมายของ We, the People ที่ต่อท้าย ให้เรารู้ว่าพลังของผู้คนที่หลั่งไหลไปในทางเดียวกันจะสามารถสร้างสรรค์สิ่งดีงามได้มากมาย แต่ถ้ากระเซ็นกระสายไหลแยกแตกกันออกไป แม้จะไม่ก่อสิ่งร้ายใดๆ แต่ก็ไม่ได้เกิดผลดี ความรู้สึกที่หลงเหลือและไม่จางหายหลังจากได้ดู SWADES ทำให้เรารู้สึกดีๆ จนอยากทำอะไรสักอย่าง ที่ไม่ใช่เพื่อ “ตัวเอง” แต่เป็นเพื่อ “แผ่นดิน” และ “ผู้คน” SWADES… WE, THE PEOPLE
*********************
บทความฉบับนี้เป็นเพียงความรู้สึกส่วนบุคคล ฉะนั้นไม่ว่าคุณจะเป็นใคร หรืออยู่ที่ไหน หากคุณมีโอกาสได้ดู SWADES เมื่อไหร่ ก่อนดูหนังฉันอยากจะให้คุณลืมบทความฉบับนี้ และปล่อยใจ ดูหนังไปโดยไม่ตั้งความหวังกับตัวหนัง หรือ ความหมาย หากคุณเริ่มดูหนังด้วยการตั้งความหวังว่าต้องรู้สึกให้ได้ทุกอย่างไป คุณอาจไม่รู้สึกถึงอะไร อาจสมหวัง หรืออาจผิดหวัง แต่ถ้าคุณดูหนังไปโดยปล่อยใจ ความรู้สึกที่หลงเหลือหลังจากหนังจบ จะบอกคุณเองว่าคุณได้อะไร ความสมหวัง ผิดหวัง เข้าใจ ไม่เข้าใจ เบื่อหน่าย หรือซาบซึ้ง.. ไม่ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไร แต่ SWADES ก็ยังคงทำหน้าที่ของมันต่อไป ซึ่งฉันถือว่ามันคือ “จดหมายจากแดนไกล” ที่เรียกร้องให้ผู้คนระลึกถึงสิ่งที่เคยหลงลืมไป ตามความตั้งใจของความหมาย SWADES.. WE, THE PEOPLE นั่นเอง...

ปล. ตอนนี้เอาเป็น review ไปก่อนนะคะส่วนเนื้อเรื่องจะมาเล่าให้ฟังวันหลัง

ประธานชมรมคนรักชารุ