เริ่มจากตัวพี่แดงเองก่อนนะคะ....ปกติเราก็จะปรารถนาดีต่อใครๆๆอยู่เสมอๆๆ...แต่ยังขาดความเข้าใจกันเพราะอุปนิสัยแตกต่างกันเป็นต้น...(ยกเว้นคนที่อุปนิสัยคล้ายกัน...จะดูเข้าใจเรามากกว่าและดูผ่อนคลายต่อกันมากกว่า...)และเมื่อพบหนังอินเดียแล้วพี่แดงพบว่าความรู้สึกปรารถนาดีนั้นจะยิ่งเด่นชัดป็นรูปธรรมที่สามารถอธิบายให้ใครๆๆเห็นภาพตามได้ถ้าต้องการจะยกตัวอย่างอะไรก็ตามจะสามารถนำมาใช้สื่อสารกับคนที่เราต้องการสื่อสารได้อย่างดี ยิ่งคนที่ได้ดูหนังแขก(อย่างน้อยหนึ่งเรื่อง)จะสื่อสารอะไรๆๆกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ และค่อนข้างได้ผลลัพธิ์เป็นที่น่าพอใจ...และบรรยากาศการอยู่ร่วมกันก็ผ่อนคลาย  โดยรู้เขารู้เราและยอมรับกันอย่างที่แต่ละบุคคลเป็นนะคะ...เป็นเรื่องเหลือเชื่อ...แม้กระทั่งบุคคลในครอบครัวด้วยนะคะปกติก็จะเข้าใจกันมากกว่าบุคคลภายนอกอยู่แล้วแต่จะไม่ทุกอย่าง และบางอย่างก็นึกไม่ถึงเลยว่าแค่เรื่องง่ายๆๆก็พูดไม่เข้าใจกัน...ทั้งๆที่ความจริงพูดความหมายเดียวกัน ...เมื่อดูหนังแขกก็กลายเป็นเข้าใจกันได้โดยอัตโนมัติ...หรือจะเรียกอีกอย่างว่าภาษาใจได้เลยค่ะ...และยิ่งบวกศาสนาพุทธยิ่งเห็นผลน่าชื่นใจเลยนะคะ...พี่แดงจึงมักจะนำทั้งสองสิ่งนั้นช่วยลดช่องว่างระหว่างพี่แดงกับคนอื่นและคนอื่นกับคนอื่นๆๆ...และจะหมั่นสังเกตุผลเสมอๆๆ...หมั่นให้คนอื่นๆๆได้สัมผัสหนังอินเดียอย่างถี่ถ้วนใจเพราะได้ผลที่ดีจริงๆๆ...ดูใครๆๆเขาก็นุ่มนวลลงมากกว่าเดิม

   อ่านที่อาบังเขียนแล้วพี่แดงหัวเราะได้ตั้งนานนน...ตอนที่เขียนตอบก็ยังหัวเราะจนอยู่นะ...เพราะคิดว่าช่างเหมือนกันกะพี่แดงจังเลย...แต่พี่แดงก็เป็นผู้หญิงซะอย่าง...เปิดสวาเดสให้ดูในคอมฯที่ทำงานไปแล้ว...เปิดเพลงจากหนังอินเดียอวดพระเอกหล่อ - นางเอกสวย...และสะกดหลายๆๆคนให้หันมามองด้วยเสียงเพลงอันไพเราะจากหนังมนต์รักทัชมาฮาลไปแล้ว...และสร้างความคึกครื้นในใจผู้ที่ได้ยิน..เพลงจากหนัง DUS และบ้านแก่คนไม่แก่และเปิดเพลงเกีรติสมรภูมิอันทรงไว้ซึ่งอารมย์ของความรักชาติไห้ฟังด้วย....

สวัสดีค่ะ..
ขอร่วมวงเล่าเรื่องของตัวเองบ้างค่ะ เริ่มตั้งแต่ตอนที่สนใจหนังอินเดียรู้สึกว่าก่อนที่จะ

มี web โมฮับบะเทน 2-3 เดือนนะค่ะ ก็พยายามหาว่ามีwebที่เป็นไทยไหม พอดีไป

เจอในกระทู้ของEVS ก็ตามดูตลอดเลยค่ะ ต่อมาก็มีwebของน้องก้อยแฟนคลับชาร์ รุ ข่าน

ก็ตามไปดูเพราะชาร์ รุ นี่แหละที่มีส่วนทำให้สนใจหนังอินเดีย

เวลาที่เปิดดูจะเป็นที่ทำงาน คนรอบข้างพอเห็นว่าเปิดกระทู้เกี่ยวกับหนังอินเดีย ก็จะยิ้มๆ

แต่เราก็เข้าใจนะค่ะว่า........

เค้ายิ้มอะไร คงนึกถึงหนังอินเดียที่วิ่งข้ามภูเขา ร้องเพลง นางเอกเจ้าเนื้อหน่อย

ตอนแรกที่เริ่มกลับมาดูหนังอินเดียใหม่ก็คิดแบบนี้ละค่ะ สมัยก่อนตอนเด็กๆ จะดูในทีวี ยุค

ของมุมตัส ,เฮม่า มาลินี (ไม่รู้สะกดถูกหรือเปล่าค่ะ) เรื่องที่ดูคือ เดฟดาส และอโศก เลย

ติดใจ มาตั้งแต่ตอนนั้น จนถึงปัจจุบัน

คนส่วนใหญ่รวมทั้งวัยรุ่นด้วยนะค่ะ จะชอบดูหนังเกาหลี หนังฝรั่ง หนังจีน

ซะมากกว่า (กระแสหนุ่มตี๋ มาแรง..หนุ่มตาคม หน้าเข้มชิดซ้ายไปก่อนนะ..อะไรประมาณ

นี้) mommam ก็ชอบดูหนังฝรั่ง หนังจีน นะ แต่ก็เพิ่มหนังอินเดียเข้าด้วย แต่ถ้าเราไปพูด

เกี่ยวกับหนังอินเดีย คนส่วนใหญ่ก็จะมีอาการ อมยิ้มหรือไม่ก็ทำหน้านิ่งๆ มีน้องบางคนถึงกับ

พูดว่าพี่..แขกนะตัวเหม็นนะ ....ฮึมมม..เข้าใจจ๊ะเข้าใจ...แต่เราไม่ได้ไปดมตัวเค้านี่ค่ะเรา

ดูการแสดงเค้านะ แล้วหนังเค้าก็มีอะไรมากมายกว่าที่คิด mommam ก็เข้าใจนะ เพราะเขายัง

ไม่เคยสัมผัสหรือได้ดูหนังอินเดียในยุคนี้

โดยส่วนตัวของmommam แล้ว พอได้ดูหนังอินเดีย สิ่งที่เปลี่ยนไป คือ รู้

ประเพณีต่างๆของเค้า และจะชอบหาหนังสือที่เกี่ยวกับการไปเที่ยวในประเทศอินเดียมา

อ่าน ก็จะประมาณว่าได้ความรู้เกี่ยวกับประเทศอินเดีย เพิ่มขึ้น พอมีข่าวเกี่ยวกับอินเดียไม่ว่า

จะในทีวีหรือหนังสือพิมพ์ก็จะอ่าน ซึ่งแต่ก่อนนี้ไม่เคยสนใจประเทศเพื่อนบ้านนี้เลย

เพราะได้ฟังจากคนที่ไปเรียนและคุณพ่อที่ไปกับทัวร์ตามรอยพระพุทธเจ้า คือไปเที่ยว ที่

ประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน นะค่ะเข้าใจว่าประเทศเค้าใหญ่มาก มีจน ก็มีรวย มีสะอาด

ก็มีสกปรก มีตัวดำ ก็มัตัวขาว ... แล้วประเทศเค้าก็มีการแบ่งวรรณะเป็นอะไรที่

ละเอียดอ่อนนะค่ะ...

เล่ามายาวมาก..แต่สรุปแล้ว ก็ชอบหนังอินเดีย นะ่ค่ะ...