เรียนพี่โมสุดหล่อครับ

           โพดมีแต่ของทาทายังอะครับน่าจะแทนกันได้นะพี่ตามนี้เลยนะครับคลิ๊กเลยมีแบบแปลไทยด้วยhttp://www.educatepark.com/english/e_song_pages/dhoomdhoom.php?id=33&sf=dhoomdhoom.ram

                      ขอให้คุณ kai และลูกๆสนุกกับเพลงนี้นะครับและขอให้ลูกพี่ KAi มีสุขภาพแข็งแรงครับ

                                   รักหนังอินเดียที่สุดเลย

                                      POD  (POP CORN)

ขอบคุณทุก ๆ คนนะคะ ที่พยายามหาเนื้อเพลงมาให้ บอกตรง ๆ ตอนนี้ไก่ ไม่มีจิตใจร้องเพลง ฟังเพลง ดูหนังอะไรทั้งนั้น

พอดี สามีกำลังไปมีคนรักใหม่ค่ะ กลุ้มใจมากไม่อยากทำอะไรเลย เครียดมากเลยค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจนะคะ ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า ไม่รู้จักกัน แต่ทุกคนก้อให้กำลังใจ ขอบคุณมากค่ะ

ตอนนี้ก้อดีขึ้นนิดหนึ่ง ไม่อยากคิดมากแล้ว อะไรจะก้อมันก้อเกิด

             ....ถึงคุณแม่ Kai และน้องโซเวีย....

                        Be  strong &  Don't hang up your gloves.

                       ...จงแข้มแข็ง อดทน  และ อย่ายอมแพ้...

                     We 'll  be  there  for  you.

อาบังก็เพิ่งเข้ามาเห็น..ขออภัยด้วย.....ถึงแม้จะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน..แต่อาบังก็ขอให้คุณkai แข้มแข็งและผ่านพ้นกับปัญหาต่างๆไปได้ด้วยดี..พระท่านว่าโลกใบนี้ไม่มีใครเกิดมาสุขไปตลอดและไม่มีใครเกิดมาทุกข์ไปตลอด.มันจะต้องมีทั้งสุขและทุกข์สลับไปสลับมาอยู่อย่างนี้.ก็ขอให้เรื่องร้ายๆกลับมากลายเป็นดี.ดี.ดี.ดี.ดี.ดี.ดี.ดี.ดี.นะ(ดี 9ครั้ง)..

kai wrote:

---

  ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจนะคะ ตอนนี้ก้อดีขึ้นล้วค่ะ ไก่ รุ้สึกว่าโชคดีมาก ๆ ที่เพื่อน ๆ พี่ ทั้งที่เราไม่รุ้จัก ห่วงใย ให้กำลัง ใจ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ไม่รุ้จะเขียนยังไงซึ้งใจจริง ๆ ค่ะ ถ้ามีโอกาส พวกเราน่าจะมีโอกาสไปทานข้าวกันนะคะ  

*โชคดีจริงๆ.คุณไก่เขาเริ่มมีกำลังใจคลายความเศร้าโศกลงแล้ว...แต่เรื่องไปทานข้าวกับพวกเพื่อนๆในนี้ไม่รู้คนอื่นเห็นเป็นไงอ่ะ.อาบังบ่.ฮู้...ปล.นี่ถ้าอาบังทุกข์ร้อนมามั่ง.จะมีใครคอยช่วยเหลือให้กำลังใจมั่งมั้ยน๊าาาาา........

kai wrote:

---

  ถึงอาบังค่ะ ไก่ ในนี้มีแต่เพื่อน ๆ พี่ ที่มีน้ำใจ ใครทุกข์ ใครเศร้า ทุกคนก็คงพร้อมเป็นกำลังใจ ค่ะ เพราะเราเป็นสมาคมคนรักหนังอินเดีย  

---

ฮือฮือ...นี่ถ้าอาบังเข้ามาเว็บนี้เมื่อ3ปีก่อนก็ดีอะสิ..จะได้มีคนให้กำลังใจมั่ง...เมื่อก่อนอาบังอยู่กับยายและป้า(ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่).ต่อมาป้าป่วยหนักอาบังพยายามจะติดต่อขอให้ญาติพี่น้องมาช่วยกันพาป้าไปร้านหมอรอแล้วรอเล่าทุกคนก็บอกว่าติดงานๆอาบังคนเดียวอยู่ช่วยทุกวิถีทาง.แต่ก็ไม่ทันการณ์ป้าเลยตายไปต่อหน้าต่อตา.เหลือยายนอนป่วยอยู่อีก1คน.ยายเสียใจมากที่ป้าตาย.อยู่ได้อีก27วันยายก็มาตายไปต่อหน้าต่อตาอาบังอีกคน(จำได้ว่าสวดมนต์ให้ยายฟังไปตลอด.จนยายสิ้นลมไปในตอนเช้า)....ช่วงนั้นสารพันปัญหาจัง....ภาษาโลกเขาเรียกว่าซวยซ้ำซวยซาก..ภาษาธรรมเขาเรียกว่าวิบากกรรมแต่เก่าก่อนให้ผล.....อาบังกลับมาบ้านพ่อแม่ก็ถูกแม่ด่าว่าเอาต่างๆนาๆ.ทุกข์ใจไปหาเพื่อน.เพื่อนก็เบือนหน้าหนี..ขัดสนเงินทองจนแทบหนีหายจากสังคมไปเลย.ขาดการติดต่อกับสังคมไปประมาณ2ปี..จู่ๆ.ก็ได้สติขึ้นมาว่าที่ผ่านมาเรามานั่งทำอะไรอยู่วะเนี่ย.เลยพยายามสลัดคราบสกปรกฝังลึก.(โดยใช้ แอดแทค.สูตรขจัดคราบ).พยายามกลับความคิดให้เป็นแง่บวก(แต่มันก็ไม่ง่ายเหมือนทอดไข่เจียว).ยิ่งในสังคมปัจจุบันแล้วด้วย...เฮ้อ..บัดนี้อาบังขอสารภาพว่าในจิตใจอาบังยังมีจุลินทรีย์และแลตโตบาซิลัส.ที่ไม่เหมาะในการรับประทานอยู่อีกเป็นจำนวนมาก....."จึงเรียนมาเพื่อทราบและโปรดพิจารณา"(ลงท้ายซะเป็นหนังสือเวียนของราชการซะเลย).....ต๊ะติ้งโหน่งแล้วเรา